Mijn kinderen voed ik zo op dat ze gewoon eten wat de pot schaft, ik ga absoluut niet apart koken voor de kinderen was mijn voornemen ik toen ik zwanger was van L. Hoe anders is het gelopen.
L. is een zeer kieskeurige eter, elke avondmaaltijd is bijna altijd een strijd. Bij kinderen met autisme zijn er vaak problemen rondom het eten en drinken.
L. is een moeilijke eter en ik ben al blij dat hij eet,
ik let er bij hem minder op of het wel rotzooi-vrij is, omdat hij op de rand van
ondergewicht schommelt. Als hij meer afvalt betekent dit dat we moeten stoppen
met medicatie, wat dan weer als gevolg heeft (ben ik bang voor) dat L. zijn
ontwikkeling stagneert of hij terugvalt.
De meest voorkomende problemen zijn:
- selectiviteit in eten en drinken
- structuurgevoeligheid
- rigide eetpatronen
- geen of juist veel hongergevoel hebben
Er zijn verschillende oorzaken aan te wijzen voor het ontstaan en behoud van deze eetproblemen.
Er kunnen problemen zijn rondom de context van de eetsituatie.
Hierbij kan gedacht worden aan situaties in de omgeving; zowel thuis als op school. Alles moet duidelijk en helder zijn, het plaatje moet kloppen. Daarom hanteren we een vaste structuur. L. heeft een vast plek aan de tafel, door middel van picto's weet hij wanneer hij gaat eten en welke activiteit erna komt en de time-timer zetten we in om de start van de activiteit aan te geven.
- selectiviteit in eten en drinken
- structuurgevoeligheid
- rigide eetpatronen
- geen of juist veel hongergevoel hebben
Er zijn verschillende oorzaken aan te wijzen voor het ontstaan en behoud van deze eetproblemen.
Er kunnen problemen zijn rondom de context van de eetsituatie.
Hierbij kan gedacht worden aan situaties in de omgeving; zowel thuis als op school. Alles moet duidelijk en helder zijn, het plaatje moet kloppen. Daarom hanteren we een vaste structuur. L. heeft een vast plek aan de tafel, door middel van picto's weet hij wanneer hij gaat eten en welke activiteit erna komt en de time-timer zetten we in om de start van de activiteit aan te geven.
Ook heeft de tablet een vaste plek op tafel, hij kijkt naar een filmpje terwijl ik heb voer (omdat hij anders gewoonweg niet eet).
Ook kunnen er problemen zijn rondom de sensorische informatieverwerking.
Ook kunnen er problemen zijn rondom de sensorische informatieverwerking.
Op zintuiglijk vlak kan er sprake zijn van een wisselende gevoeligheid, over- of ondergevoelig.
- de smaak, bijvoorbeeld hard of zacht
- het zicht, bijvoorbeeld een duidelijk uitziend gerecht of eerder mengelmoes
- de reuk, bijvoorbeeld bepaalde geuren die iemand die niet kan ruiken of net te scherp ruikt,
- het gehoor, bijvoorbeeld de omgeving van het eten,
- de textuur, bijvoorbeeld krakerig eten zoals wortels of eerder alles in pap of vloeibaar,
- het visuele aspect, bijvoorbeeld lasagne die eruit ziet als braaksel,
- het tactiele (het betasten van eten).
Bij L. lijkt er vooral sprake te zijn van angst voor het onbekende wanneer ik hem iets voorzet wat hij niet kent. Zijn standaard reactie is: "Wil ik niet!, waarop hij het bord wegschuift". Het kost heel veel moeite om hem het toch te laten eten, meestal mislukt dit.
Te grote stukken groente vist hij eruit en eet hij niet op. Kaas en appelmoes zijn etenswaren die ik vaak toevoeg aan een gerecht omdat L. dit graag eet en dit de slagingskans van het succesvol eten van de maaltijd behoorlijk vergroot.
Ook de motoriek speelt een rol, L. eet het liefst met zijn handen, het eten op zijn bestek krijgen en naar zijn mond brengen is een handeling die hem vaak niet goed af gaat. Dus is hij lui omdat hij met zijn handen eet? Ik denk eerder dat dit komt door zijn onhandigheid en onderontwikkelde motoriek.
Ik kook zo veel mogelijk suikervrij, zoutarm, biologisch, vers, zo min mogelijk met pakjes en zakjes en veel verse groentes, klein gesneden er verwerkt in de saus.
L. is een moeilijke eter en ik ben al blij dat hij eet,
ik let er bij hem minder op of het wel rotzooi-vrij is, omdat hij op de rand van
ondergewicht schommelt. Als hij meer afvalt betekent dit dat we moeten stoppen
met medicatie, wat dan weer als gevolg heeft (ben ik bang voor) dat L. zijn
ontwikkeling stagneert of hij terugvalt.
Omdat L. zoveel afviel toen hij begon met medicatie, zijn we gestart met het geven van een grote
kom slagroomvla vlak voor het slapen gaan (ook makkelijk om zijn
melatonine pilletjes in te verwerken), dit heeft ervoor gezorgd dat zijn gewicht
is gestabiliseerd en hij niet verder afvalt.
Het is niet de meest gezonde keuze, maar voor nu wel de
beste keuze. Het is een suiker- en calorieën bom, maar een alternatief, wat L. ook nog eens
wil eten, hebben we niet kunnen vinden.
Dat mensen je hier toch op afrekenen, vind ik iets wat moeilijk te verkroppen is, vooral wanneer het ouders van kinderen met autisme zijn, juist zij zouden toch moeten weten hoe zo'n strijd de meest normale dingen kunnen zijn?
Ik probeer het naast mij neer te leggen, ik ben blij dat we toch steeds weer zo creatief zijn en iets vinden waardoor de maaltijd een iets minder grote strijd is.
Als dat betekent dat elke aardappelmaaltijd bedekt wordt met een flinke laag appelmoes maar het dan wel opgegeten wordt, of dat elke pastamaaltijd gegeten wordt met een grote hoop geraspte kaas, of dat hij heel veel suiker binnenkrijgt in de kom vanillevla, soit!
Reacties